Τριάντα χρόνια μετά (Ιούλιος του 1986) από την θεμελίωση και τα εγκαίνια της πρότυπης παιδικής χαράς που είχε προσελκύσει χιλιάδες κόσμου στο Δήμο της Γλυφάδας, ξεκίνησαν ξανά οι εργασίες για την ανάπλαση και ανακατασκευή της πλατείας Χαρίτων. Η ταμπέλα με τις λεπτομέρειες του έργου έχει ήδη τοποθετηθεί στο ύψος της Γρ. Λαμπράκη αλλά και η ταμπέλα του Δήμου που αναγράφει ότι στο σημείο εξελίσσονται εργασίες. Τα τελευταία χρόνια η πλατεία είχε ερημώσει. Ασφαλώς σε αυτό συνετέλεσε η εγκατάλειψη του χώρου και η φθορά του χρόνου που επέβαλε να επιδιορθωθούν τα παιχνίδια. Η πλατεία σήμερα με τίποτα δε θύμιζε τον παιδότοπο με τα ξύλινα παιχνίδια και όργανα που προσέλκυαν το ενδιαφέρον και το θαυμασμό μικρών και μεγάλων πολιτών. Ο «Π» παρακολουθώντας τις εξελίξεις και με αφορμή την έναρξη των εργασιών, συνάντησε τον Θανάση Σπονδυλίδη, π. Αντιπεριφερειάρχη Αττικής και υιό του Αείμνηστου Δημάρχου Γλυφάδας Θεόδωρου Σπονδυλίδη επί της Δημαρχίας του οποίου θεμελιώθηκε η παιδική χαρά. «Η Ντίσνεϊλαντ» όπως την αποκαλούσε και ο Θεόδωρος Σπονδυλίδης.
° Συνέντευξη στην Έφη Φιλιπποπούλου
Στο ιστορικό γραφείο της οδού Ερμού στην Γλυφάδα, μας υποδέχτηκε ο Θανάσης Σπονδυλίδης, π. Αντιπεριφερειάρχης Αττικής και υιός του Αείμνηστου Δημάρχου Γλυφάδας Θεόδωρου Σπονδυλίδη. Ένα γραφείο γεμάτο με αναμνήσεις φυσικά, αλλά και με έντυπο υλικό για την Δημαρχία του πατέρα του, Θεόδωρου Σπονδυλίδη. Ο Θανάσης Σπονδυλίδης πιάνει τυχαία ένα βιβλιοδετημένο τεύχος από την «Ανανεωτική». Με το πρώτο ξεφύλλισμα πέφτει επάνω στα εγκαίνια της πλατείας Χαρίτων, της… «Ντίσνεϊλαντ»! Πλούσιο φωτογραφικό υλικό και ρεπορτάζ από τον Παιδότοπο πρότυπο που παρόμοιο δεν είχαν δει τα Νότια Προάστια. Δε χάνουμε χρόνο. Η συζήτηση ξεκινά αμέσως και περνάμε κατευθείαν στο θέμα της ανακατασκευής της πλατείας. Τι μεσολάβησε από την εγκατάλειψη μέχρι και την έναρξη των εργασιών; Ποιος κίνησε τις διαδικασίες; Πως η Περιφέρεια Αττικής επί Διοίκησης Σγουρού και με Αντιπεριφερειάρχη τον Θανάση Σπονδυλίδη ενέταξε το έργο στα συγχρηματοδοτούμενα της; Όλα απαντώνται εδώ.
«Ήταν ένας χώρος τελείως εγκαταλελειμμένος…»
«Ήμουν δημοτικός σύμβουλος στη Γλυφάδα και θυμάμαι…» μας λέει ο Θανάσης Σπονδυλίδης «ότι ακόμη και από την περίοδο των Δημάρχων Σφακιανάκη και Θεοδωρόπουλου, υπήρχαν πολλά προβλήματα στην πλατεία Χαρίτων. Αναλογιστείτε ότι αποπερατώθηκε το 1986… ήδη το 2006 είχαν περάσει 20 χρόνια και τα προβλήματα είχαν αρχίσει νωρίτερα, από το 2000. Με εντολή Σγουρού αναζητούσαμε ως Περιφέρεια σε όλες τις περιοχές τα σημεία εκείνα και τις παρεμβάσεις που θα είχαν ουσία. Δηλαδή αν μια ανάπλαση ήταν «αστεία» δε θέλαμε να εμπλακεί η Περιφέρεια. Εδώ δε μιλάμε για τέτοια περίπτωση, δεν μιλάμε για μια απλή παρέμβαση. Είχαμε έναν χώρο τελείως εγκαταλελειμμένο, σχεδόν αλάνα, όπως ήταν σχεδόν πριν διαμορφωθεί το 1986, ένα χώρος 12 στρεμμάτων (συμπεριλαμβάνοντας και τον περιβάλλοντα χώρο), σε μια πόλη από τις πιο ακριβές στην Ελλάδα. Δίπλα στο εμπορικό κέντρο της πόλης. Συνεπώς η προστιθέμενη αξία αυτού του χώρου δίνει και μεγάλη αξία στην εμπορικότητα γενικότερα της Γλυφάδας. Αν μάλιστα η ανάπλαση γίνει με το σωστό τρόπο θα έρθει κόσμος – ποιοτικός – να το επισκεφθεί γιατί λείπουν τέτοιοι χώροι στην Αττική. Μέχρι και πριν 20, η μισή Γλυφάδα ήταν αλάνες, εμείς αν δεν είχαμε χώρο πηγαίναμε σε έναν άλλο. Τώρα το πρόβλημα είναι πολύ έντονο, τα παιδιά είναι πολλά και δεν έχουν χώρο να εκτονωθούν. Και δεν είναι μόνο τα παιδιά, είναι και οι γονείς τους και οι μεγαλύτερης ηλικίας άνθρωποι που πρέπει να εκτονωθούν και έχουμε και τους συνανθρώπους μας με κινητικά προβλήματα σε όλες τις ηλικιακές κατηγορίες.
«Ο Θεόδωρος Σπονδυλίδης επέμενε να γίνει πρώτα η πλατεία Καραϊσκάκη»
«Με την ίδια λογική έγινε και η πλατεία Καραϊσκάκη στην Γλυφάδα. Τότε ο Δήμαρχος Σπονδυλίδης επέμενε να γίνει πρώτα η πλατεία Καραϊσκάκη καθώς ήταν μια απομονωμένη περιοχή. Δεν ήταν η Γλυφάδα και η Τερψιθέα όπως είναι τώρα, ένας συνεκτικός ιστός. Έπρεπε λοιπόν να δημιουργήσει ένα κέντρο. Υπήρχε μόνο η εκκλησία (μισοφτιαγμένη τότε) και λίγο λίγο φτιάχτηκε η πλατεία, τα καταστήματα, χρήσεις και αναπτύχθηκε σαν ένας πόλος».
Η «νέα» Πλατεία Χαρίτων
Θα είναι ακριβώς ίδια με την πλατεία Χαρίτων του 1986; Ο Θανάσης Σπονδυλίδης μας ενημερώνει ότι με το νέο σχεδιασμό «έχουν προβλεφθεί όργανα για ανθρώπους με προβλήματα κινητικά, ακοής και όρασης. Όλες τις κατηγορίες των ανθρώπων που έχουν ανάγκη να αλλάξουν παραστάσεις και να βγουν εκτός σπιτιού.
Η φιλοσοφία ήταν εκκεντρική. Έπρεπε στην ίδια λογική που ήταν τότε το πάρκο (παιδότοπος) στην ίδια να κινηθεί. Τα όργανα που προβλέφθηκαν είναι ίδιου τύπου – ισοδύναμα καθώς μπορεί να μην βρεις το ίδιο εργοστάσιο, και πιο εξελιγμένα.
Όταν δόθηκε η εντολή το 2011 να διερευνηθεί η δυνατότητα αν μπορεί να γίνει κάτι και σε συνεργασία με την Περιφέρεια και μαζί μου, το χώρο επισκέφθηκε ο ίδιος αρχιτέκτονας που είχε σχεδιάσει τότε την πλατεία ο κ. Κυριακόπουλος μαζί με έναν άλλο συνάδελφό του διάσημο αυστριακό πασίγνωστο για το σχεδιασμό χώρων αναψυχής των παιδιών. Εγώ τον ήξερα το χώρο γιατί είμαι και κάτοικος Γλυφάδας και είπαμε ότι από αυτά που στοχεύει η παράταξη Σγουρού είναι ένας χώρος που πέφτει μέσα στη στόχευση.
Το 1982 που ο Δήμαρχος Σπονδυλίδης τους πρωτοφώναξε για να σχεδιαστεί η πλατεία ήταν η πρώτη τους δουλειά και τώρα ο κ. Κυριακόπουλος δέχτηκε χωρίς αμοιβή και έκανε την προ μελέτη καθώς ήταν πολύ στενά συνδεδεμένος με το χώρο.
Ακολούθησαν πολλές επισκέψεις στο πάρκο και μαζί με το κλιμάκιο και μόνος του. Την αρχιτεκτονική προμελέτη, κατέθεσε και στην Περιφέρεια και στο δήμο Γλυφάδας. Δυστυχώς όταν υπάρχει δημόσιο χρήμα, χρειάζεται προσοχή, πλήρη διαφάνεια και οι διαδικασίες να γίνονται όπως πρέπει», μας είπε αιτιολογώντας κάπως το χρονοβόρο της διαδικασίας και συνέχισε… «τελειώνοντας η προμελέτη, βγήκε ένας προϋπολογισμός αρκετά μεγάλος». Ο Θανάσης Σπονδυλίδης ήταν παρόν στο δημοτικό συμβούλιο και «εισηγηθήκαμε με το δήμαρχο την μελέτη και αν θυμάμαι καλά ήταν και ομόφωνη η απόφαση. Υπήρχαν κάποιες αντιρρήσεις τότε από την παράταξη του κ. Ταστάνη αλλά δεν ήταν τόσο ισχυρές εκείνη την εποχή. Πέρασε το θέμα. Στη συνέχεια το εισηγήθηκε στο Περιφερειακό Συμβούλιο Αττικής, το οποίο το ενέκρινε και το ενέταξε στον ίδιο προϋπολογισμό Περιφέρειας. Και τότε ξεκίνησε ο κυκεώνας των εγκρίσεων. Δασαρχείο, αρχαιολογική υπηρεσία…»
Τι εστί… Γενικό Πολεοδομικό Κοινοχρήστων Χώρων ή αλλιώς το δεσμευτικό master plan
«Νέος Νόμος τέλη του 2012 – αρχές του 2013 αναγκάζει τους Δήμους να κάνουν ένα master plan, ένα σχέδιο διαχείρισης των κοινόχρηστων χώρων με κάθε λεπτομέρεια. Άρα από το 2013 και μετά, όποιος θέλει να κάνει παρέμβαση, ανάπλαση, αναμόρφωση σε έναν χώρο, πέραν της νομοθεσίας των παιδικών χαρών που έχουν αυστηροποιηθεί λαμβάνει υπόψιν και τη νομοθεσία αυτή που είναι για την προστασία του περιβάλλοντος, του οικοσυστήματος, των φυτών της σχέσης του ανθρώπου με τους χώρους αυτούς. Έπρεπε λοιπόν μέσα σε όλα να φτιάξουμε ξανά σε συνεργασία με το Δήμο (είναι ίσως ο πρώτο Δήμος που το εφαρμίζει) και αυτό το master plan, να εγκριθεί από το δασαρχείο. Το master plan δηλαδή δεσμεύει όποια μελλοντική παρέμβαση στο χώρο που πρέπει να είναι με βάση αυτό. Δεν μπορείς να προσθέσεις ή να αφαιρέσεις».
Ο διαγωνισμός το 2014
«Αφού εγκριθήκαν όλα, έγινε ο διαγωνισμός το 2014, στον οποίο πήραν μέρος περίπου 45 εταιρείες. Έτσι δόθηκε καλή έκπτωση και προέκυψε ανάδοχος». Θα στοιχίσει όσο αναγράφει και η ταμπέλα, δηλαδή 1,7 εκ.; «Μαζί με ΦΠΑ και όλους τους φόρους ο προϋπολογισμός του έργου είναι στα 840.000 ευρώ. Πάντα στην ταμπέλα γράφεται ο αρχικός προϋπολογισμός του έργου. Φανταστείτε ότι σ’ ένα προϋπολογισμό περιλαμβάνεται το πραγματικό κόστος, το εργατικό κόστος, 23% ΦΠΑ, 26% φόροι και ένα 18% όφελος του αναδόχου από το οποίο πληρώνει και τις δικές του εισφορές».
Η Διοίκηση Σγουρού διαχειρίστηκε περίπου 3,5 δις ευρώ σε έργα
«Αυτό είναι που λέγαμε και με το Γιάννη το Σγουρό και εξηγούσαμε στον κόσμο ότι, η ανάπτυξη πετυχαίνει τους στόχους της πολύ μέσω των έργων. Εμείς διαχειριστήκαμε περίπου 3,5 δις ευρώ σε έργα. Αυτό σημαίνει ότι τουλάχιστον το 1 δις ήταν επιστροφή στο κράτος (άρα στην Τ.Α.) γιατί μέσω του Καλλικράτη από το ΦΠΑ δίνονται και τα χρήματα στην τοπική αυτοδιοίκηση. Πραγματικό έργο είναι το έργο που δίνεις σε ρυθμό ανάπτυξης. Τα λεφτά του δημοσίου όταν γίνονται έργα τουλάχιστον το 50 – 60% επιστρέφει στο δημόσιο και δεν είναι μόνο αυτό γιατί το κάθε έργο είναι και κινητήριος μοχλός στις κοινωνίες. Η υπεραξία που το κάθε έργο δίδει στην κοινωνία. δεν είναι τόσο απλό. Είναι ένα σύνθετο ζήτημα. Βεβαίως και γνωρίζουμε που είναι η διαφθορά κρυμμένη, διαδικασίες με σκοτεινά σημεία και προσπαθούμε να τις αντιπαλεύουμε. Δεν είναι όμως όλα άσπρο ή μαύρο.
Η προγραμματική σύμβαση Δήμου και Περιφέρειας
Για την προγραμματική σύμβαση που είχε υπογραφεί μεταξύ της Περιφέρειας και του Δήμου Γλυφάδας και για τους αυστηρούς όρους που τίθενται σε αυτή μας μίλησε ο κ. Σπονδυλίδης: «Όπως ξέρετε στο χώρο υπάρχει ένα κτίσμα το οποίο ήταν κυλικείο, ακίνητο του δήμου Γλυφάδας. Για να χρηματοδοτήσει το έργο η Περιφέρεια διατυπώνεται ότι αν ποτέ ο Δήμος σκεφθεί το τμήμα αυτό να το παραχωρήσει για χρήση αναψυκτηρίου θα πρέπει να λάβει υπόψιν ο ενδεχόμενος εκμισθωτής στην υπεραξία που δίδεται στο έργο, να του δείξουν όλες τις μελέτες και οπωσδήποτε να αναλάβει τη φύλαξη και τη συντήρηση του χώρου. Το τίμημα δηλαδή δε θα είναι ένα απλό ενοίκιο για να κάνει κάποιος μια δραστηριότητα ενός καφέ. Καλό θα ήταν να το εκμεταλλευτεί ο Δήμος, να προστατεύεται και ο χώρος, να δημιουργηθούν και θέσεις εργασίας, να έχει κι ένα έσοδο ο Δήμος, να απεμπλακεί από τη συντήρηση του πρασίνου αλλά να βάλει αυστηρούς όρους. Όχι να μπει ο καθένας και να βάλει αυτά τα φουσκωτά ή με τα κέρματα κλπ. Ο χώρος έχει σχεδιαστεί με κάποιες προδιαγραφές. Η άποψη μου είναι αν δοθεί να δοθεί με πολύ αυστηρούς όρους, αν είναι να μην δοθεί και αυτό πρέπει να εξεταστεί.
Θέλει μεγάλη προσοχή όταν δίδεται η χρήση του χώρου για τη λειτουργία αναψυκτηρίου και τονίζω ότι δε δίδεται ο χώρος καθώς είναι κοινόχρηστος. Επειδή θα δώσεις να εκμεταλλεύεται ένας ιδιώτης το αναψυκτήριο δεν πάει να πει ότι ο χώρος θα γίνει και ιδιωτικός! Αυτά πρέπει να διατυπωθούν όταν θα πάει κάποιος να νοικιάσει το κατάστημα, ότι πρόκειται για έναν χώρο που φτιάξαμε, ότι έχει υπεραξία και έχεις και υποχρέωση να τον φυλάσσεις και να τον συντηρείς. Παλιά, μέσα στην πλατεία Χαρίτων λειτουργούσε καφέ του οποίου ο ιδιοκτήτης συντηρούσε το χώρο. Δεν αναφερόμαστε βέβαια στα όργανα που είναι ιδιοκτησία του Δήμου και αν γίνει μια βλάβη θα πρέπει ο Δήμος να τα επιδιορθώσει.
Όταν υπογράφτηκε η σύμβαση μεταξύ της Περιφέρειας και του Δήμου, διατυπώθηκε μέσα σε αυτό το νομικό κείμενο το πώς και αν θα πρέπει να δοθεί ο χώρος και με ποιες προϋποθέσεις. Διότι και η Περιφέρεια δεν διαθέτει τα χρήματα έτσι. Εκεί που τα επενδύει θέλει να τα προστατεύσει. Άρα στον εκάστοτε δήμο θα πει εγώ θα το χρηματοδοτήσω αλλά θα το χρησιμοποιήσεις με όρους και προϋποθέσεις. Είναι λεφτά που πρέπει να σεβαστούμε. Ασφαλώς και η κάθε διοίκηση του δήμου το χειρίζεται όπως νομίζει.
Επί δημαρχίας Κόκκορη, υπήρχαν ιδέες να νοικιαστεί ο χώρος, και ενώ ήταν σε φάση διαγωνιστική το αναψυκτήριο, επειδή είχε δρομολογηθεί η διαδικασία για να γίνει το έργο, ενημερώσαμε το δήμο ότι δεν μπορεί να γίνει έτσι η μίσθωση και ότι θα πρέπει να ληφθεί υπόψη η υπεραξία που θα δοθεί στο χώρο και ανάλογα να είναι και το τίμημα για το αναψυκτήριο. Για να είμαι ειλικρινής δεν γνωρίζω και αν χρειάζεται αναψυκτήριο ο χώρος, γιατί δίπλα είναι το κέντρο της Γλυφάδας. Δεν μπορώ όμως εγώ να το κρίνω, θα το εξετάσει η εκάστοτε διοίκηση.
Όταν είχε πρωτοφτιαχτεί αυτό το κτιριάκι ήταν με διατιμημένες τιμές για τους δημότες και απλά είχε ένα χυμό και ένα νερό και το λειτουργούσε ο ίδιος ο Δήμος. Αν θέλετε την άποψη μου αυτό θα ήταν και η καλύτερη λύση. Όχι εμπορική εκμετάλλευση αλλά μια επιπλέον παροχή στους δημότες. Αν όμως ο δήμος έχει ανάγκες με τα οικονομικά του ας το εξετάσει το να το νοικιάσει. Ένας δήμος δε μπορεί να δεσμεύει χώρους εύκολα, αν δεν είναι 100% σίγουρος μένει στο να το λειτουργεί μόνος και να παρέχει όσο το δυνατόν καλύτερες υπηρεσίες στους πολίτες του.
Υπήρχε κωδικός στον προϋπολογισμό του Δήμου αλλά τελικά το υλοποίησε η Περιφέρεια!
Με επιστολή του το 2011 προς το δημοτικό συμβούλιο (και ύστερα από ένα ατύχημα ενός παιδιού στο χώρο) ο Θανάσης Σπονδυλίδης πίεσε να παρθούν γρήγορα αποφάσεις. Μέσα στην ίδια επιστολή είχε κάνει αντιπροτάσεις στο δήμο για εξοικονόμηση πόρων καθώς επίσης και για έναν κωδικό ενταγμένο στον προϋπολογισμό του Δήμου. Γιατί δεν έκανε ο Δήμος τελικά την ανάπλαση της Πλατείας Χαρίτων; «Δεν μπορούσε τελικά ο Δήμος να το κάνει», μας απαντά. «Ο Δήμος είχε κωδικό για τις αναπλάσεις των παιδικών χαρών γενικότερα, όμως δεν είναι μόνο μια παιδική χαρά στη Γλυφάδα οπότε ήταν επιλογή της διοίκησης να διαμοιράσει τα χρήματα σε συντηρήσεις σε άλλες παιδικές χαρές. Υπήρχε μια σκέψη αν θα μπορούσε ο δήμος να κάνει προμήθεια οργάνων, αντικειμένων, πέργκολες, φυτά κλπ και να χρησιμοποιήσει τα συνεργεία τα δικά του με αυτεπιστασία όμως βάζοντας κάτω τα νούμερα οι προϋπολογισμοί έβγαιναν μεγάλοι. Αποφασίστηκε έτσι η λύση της Περιφέρειας, οδηγώντας βέβαια το έργο σε άλλη εμβέλεια.
Παράπονα υπήρχαν. Π.χ. υπήρχε μια παράταξη που έλεγε ότι δεν πρέπει να δίδονται χρήματα σε αναπλάσεις αλλά πρέπει να δίδονται σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη λόγω της ανθρωπιστικής κρίσης. Η άποψη μου είναι ότι όλα μπορούν να γίνουν μαζί. Όλα έχουν μια μέση λύση. Και όσοι διακήρυσσαν προγράμματα για τους ανέργους ακόμη περιμένουμε να τα δούμε»
«Αφήσαμε μαγιά που κάλυψε το χαμένο χρόνο της Διοίκησης Δούρου στην Περιφέρεια»
«Ότι έργο εκτελείται σήμερα στην Αττική είναι έργο που άρχισε από τη Διοίκηση Σγουρού και χαίρομαι όντας Αντιπεριφερειάρχης Υποδομών. Δεν έχω δει ένα καινούργιο έργο. Η σημερινή Διοίκηση της Περιφέρειας αρχικά δεν είχε την εμπειρία που είχαμε εμείς. Χάθηκε ένας χρόνος. Ελπίζω να βρουν έναν βηματισμό γιατί η διοίκηση είναι μέχρι το 2019. Η Αυτοδιοίκηση γενικώς και ο β΄ βαθμός της είναι βασικός πυλώνας που στηρίζει και το κράτος και τους δήμους. Θα πρέπει να υπάρχει σοβαρότητα στο πως αντιμετωπίζουμε τα ζητήματα αυτά. Όχι μόνο προεκλογικές καμπάνες αλλά και συνέχεια των λόγων. Σε αυτά που ειπώθηκαν από τη σημερινή διοίκηση πριν τις εκλογές εγώ διαφωνώ κάθετα. Αν είναι όμως αυτά που πιστεύει, ας τα κάνει πράξη. Δεν μπορούμε μόνο να μιλάμε. Εμείς ως Διοίκηση χαρακτηριζόμασταν ότι δε μιλάμε πουθενά. Εγώ τέσσερα χρόνια ως Αντιπεριφερειάρχης δεν έδωσα καμία συνέντευξη πουθενά. Μόνο όταν υπήρχαν προβλήματα μας καλούσαν. Όμως το έργο που παράχθηκε από τη Διοίκηση Σγουρού αναγνωρίζεται όχι μόνο σε όλη την Ελλάδα αλλά και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Ήμασταν προνοητικοί και να πω ότι… είχαμε προβλέψει την ασχετοσύνη μερικών; Φτιάξαμε έναν προϋπολογισμό που φέτος, το 2016, το Περιφερειακό Συμβούλιο επικαιροποίησε ξανά σε ποσοστό 95%, τον προϋπολογισμό και το τεχνικό έργο της διοίκησης Σγουρού. Αφήσαμε μια μαγιά για να έχουν να δουλέψουν. Και να μην έχουν τις ικανότητες, καλοπροαίρετα να το δούμε, να τους δίναμε έναν αέρα τουλάχιστον 6 μήνες, ενός χρόνου για να κατανοήσουν το αντικείμενο και να αρχίσουν να δουλεύουν. Όμως η διαδικασία αυτή πρέπει να σταματήσει γιατί έχουν αρχίσει και το πληρώνουν οι πολίτες της Αττικής. Έχουν σταματήσει έργα, έχουν σταματήσει κατά διαστήματα οι πληρωμές, διάφοροι παράγοντες επενέβαιναν και έλεγαν όχι αυτός ο δήμαρχος είναι δικός μας ή δεν είναι κλπ. Αυτές οι τακτικές πρέπει να τελειώσουν. Η Τ.Α. είναι το κύτταρο της Δημοκρατίας, είναι πιο κοντά στον πολίτη, έχει άμεσο λόγο ο πολίτης. Ξέρετε, εγώ και από την οικογένεια μου, χρόνια αγωνίζομαι για να το κατανοήσει ο κόσμος αυτό. Παρεμβαίνοντας στην αυτοδιοίκηση καλυτερεύεις γενικότερα τη χώρα σου. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο έχει γίνει κατανοητό αυτό. Όλα τα κράτη έχουν μια επιτελική διοίκηση για τα βασικά και όλα τα άλλα τα εκτελεί η αυτοδιοίκηση α’ και β’ βαθμού. Θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν είναι ο Δήμος ή η Περιφέρεια πεδίο μικροπολιτικής αντιπαλότητας να κάνουμε ένα εργάκι εδώ, να βάλουμε ένα φίλο μας. Αν δεν το καταλάβουμε ότι αυτά μας έφεραν ως εδώ θα πω το γνωστό σύνθημα… «αν δεν αλλάξουμε βουλιάζουμε». Όλα μας φταίνε εκτός από τον εαυτό μας! Δεν γίνεται αυτό!»
[Δημοσιεύτηκε στον ΠΑΛΜΟ της Γλυφάδας, 20 Φεβρουαρίου 2016]
