Τσιμπούρια και ψύλλοι: οι γνωστοί – άγνωστοι εχθροί του κατοικίδιου στη διάρκεια του καλοκαιριού…

Απόψεις

Θεωρείται δεδομένο ότι όλα τα ζώα συντροφιάς, παρά τα προληπτικά μέτρα αποπαρασίτωσης, πιθανό να μεταφέρουν εξωπαράσιτα (κρότωνες και ψύλλους) σε χώρους όπου υπάρχουν άνθρωποι.
Αυτονόητο θεωρείται πως -χωρίς αντιπαρασιτική πρόληψη- ο κίνδυνος μεταφοράς τους από τα ζώα συντροφιάς στον άνθρωπο είναι πολλαπλάσιος. Όλοι γνωρίζουμε πως η ερλιχίωση είναι μια εξαιρετικά σοβαρή νόσος του σκύλου, η οποία αν δεν διαγνωσθεί έγκαιρα, μπορεί να επιφέρει ακόμα και τον θάνατο του ζώου.
Η μετάδοση της νόσου γίνεται με μολυσμένους κρότωνες που μεταφέρουν τα είδη του γένους Ehrlichia. Η μετάδοση γίνεται σε σκύλους, γάτες (αιμομπαρτονέλλωση από ψύλλους) και ανθρώπους. Η μετάδοση στον άνθρωπο είναι σπάνια, όπως αναφέρεται στις τελευταίες εκδόσεις επιστημονικών εντύπων (SAUNDERS), δεν υπάρχει καμιά ένδειξη ότι οι μικροοργανισμοί αυτοί μεταδίδονται άμεσα από τον σκύλο ή τη γάτα στον άνθρωπο. Αναφέρθηκε πρώτη φορά σε ανθρώπους στις ΗΠΑ το 1987.
Το καλοκαίρι κάπως δειλά μας χτύπησε επιτέλους την πόρτα κουβαλώντας μαζί του και τα τσιμπούρια. Είναι χρήσιμη η εφαρμογή προληπτικών μέτρων στο κατοικίδιό σας. Αλλά, αν τύχει, τελικά να βρείτε κάποιο ψύλλο ή τσιμπούρι πάνω του, δείξτε ψυχραιμία! Απλά αφαιρέστε το!
Για να αφαιρέσουμε ένα τσιμπούρι που έχει γαντζωθεί στο ζωάκι μας χρειαζόμαστε ένα τσιμπιδάκι φρυδιών ή ένα ειδικό εργαλείο αφαίρεσης τσιμπουριών. Η αφαίρεση κρότωνα επιβάλλεται να γίνεται μαζί με τα πόδια του και όχι απλά με πίεση ή με σύνθλιψη του σώματός του, γιατί έχει βακτήρια που δυνητικά μπορεί να μολύνουν το ζώο σας:
1)Πιάνουμε με το τσιμπιδάκι το τσιμπούρι από το κεφάλι ή από τις δαγκάνες του στόματος, εκεί που έχει καρφωθεί στο δέρμα του ζώου προσέχοντας ιδιαίτερα να μην πιάσουμε το τσιμπούρι από το σώμα του γιατί μπορεί να μείνουν μέσα στο δέρμα του σκύλου σας οι δαγκάνες.
2)Τραβάμε σφιχτά και σταθερά κατευθείαν έξω. Αφού αφαιρέσουμε το τσιμπούρι, το βάζουμε σε ένα δοχείο με οινόπνευμα για να πεθάνει. Φροντίζουμε να μην τα πετάμε γύρω μας, έξω, στο έδαφος ζωντανά. Αν δεν έχουμε οινόπνευμα, το συνθλίβουμε με το τσιμπιδάκι (ή με το χέρι εφόσον φοράμε γάντια) μέχρι να βγάλει αίμα.
3)Καθαρίζουμε την περιοχή του δήγματος στο σώμα του ζώου με ένα απολυμαντικό.
4)Πλένουμε καλά τα χέρια μας.
ΠΡΟΣΟΧΗ: Προστατεύουμε τα χέρια μας πάντα με γάντια και δεν αφαιρούμε τα τσιμπούρια με γυμνά χέρια, διότι είναι πολύ πιθανό να είναι φορείς κάποιας ασθένειας, η οποία μάλιστα να μεταδίδεται στον άνθρωπο (ζωοανθρωπονόσος).
Σε περίπτωση που βρούμε ολόκληρη αποικία τσιμπουριών πάνω στο ζώο, ο ασφαλέστερος και γρηγορότερος τρόπος είναι να το ψεκάσουμε με ειδικό παρασιτοκτόνο σπρέι και κατά προτίμηση μ’ ένα προϊόν που έχει άμεση δράση και που η λειτουργία του δεν περιορίζεται στην απώθηση των τσιμπουριών, αλλά τα εξοντώνει.
Σχετικά με τους ψύλλους και λόγω του μεγέθους τους τα πράγματα είναι πιο δύσκολα. Απαιτείται αποπαρασίτωση του ζώου εντατικά στην αρχή (κάθε 21 ημέρες) και στη συνέχεια ένα συστηματικό πρόγραμμα.
ΠΡΟΛΗΨΗ ΕΡΛΙΧΙΩΣΗΣ: Πρέπει να αποφεύγονται οι κρότωνες με το να αποφεύγονται οι περιοχές με χόρτα, όπου και ενδημούν, τα λιβάδια και οι δασώδεις περιοχές.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Τα ζώα που ζουν μαζί μας πρέπει να είναι απόλυτα ελεγμένα κατά των παρασίτων. Η αποπαρασίτωση πρέπει να γίνεται σχολαστικά και σε τακτά χρονικά διαστήματα, σύμφωνα πάντα με τις οδηγίες του κτηνίατρου. Προσοχή σε κάθε επίσκεψη σε αγροτικές και δασώδεις περιοχές.

Γράφει η Δρ. Άλκηστις Παντοπούλου –
Κτηνίατρος στο Animal Medical Care 24h

Ν. Ζέρβα 56 & Ηρακλέους 14 (Γλυφάδα)
email: alk_pantopoulou@yahoo.gr, 215 515 9312 – 6945 32 50 96

[Δημοσιεύτηκε στον ΠΑΛΜΟ της Γλυφάδας, 8 Ιουλίου 2017]